Run Breuls, Run

Nou, vandaag is de AD City Run. Het wordt niet wat ik had gehoopt (een vlotte race, lekker een mooie tijd neerzetten, en zo), maar ik ga 'm dit jaar tenminste wel doen.

Ik roep al jaren, omdat ik mezelf al jaren "beginnend hardloper" noem (want ik geef het steeds op en dan moet ik een paar maanden later weer bij het begin beginnen), dat het me leuk lijkt om een keer bij de Rotterdam Marathon een kleine afstand te lopen. Naast de 42,2 km is er namelijk ook een 10,5, een 4,2 en een paar kinderafstanden. Die 4,2 kilometer, wat natuurlijk 1/10e marathon is, heet de AD City Run en eind 2016 besloot ik me aan te melden voor de editie van 2017. In de aanloop ernaar, zo'n maand of twee voor de race, besloot ik in overleg met een fysiotherapeut toch maar niet mee te doen, want dat zou niet verstandig zijn. Ik had klachten in mijn kuiten/schenen; spierkrampen, alles trok samen, lopen werd ontzettend moeilijk omdat mijn spieren niet wilden. Na een aantal behandelingen en oefeningen heb ik in de loop van 2017 het hardlopen weer opgepikt tot de inschrijving voor de City Run van 2018 opende. Toen ben ik weer meer gaan trainen.

Hoewel ik in eerste instantie dacht dat mijn klachten van vorig jaar verdwenen waren, kwamen ze een paar weken geleden, toen ik het aantal trainingen per week langzaam probeerde op te voeren, weer terug. Ik ben de afgelopen maanden een paar keer ziek geweest (verkoudheid, niets bijzonders), waardoor ik een paar pauzes in mijn training heb moeten inlassen, en het gebrek aan vooruitgang baarde mij zorgen over het halen van de 4,2 km. Ik was eind februari, op de loopband, namelijk nog niet verder gekomen dan ongeveer 2,5km en met nog een maand te gaan werd het goed voorbereiden voor bijna het dubbele wel een uitdaging.

Dus in maart wilde ik wat vaker trainen. Geleidelijk, en met voldoende rekoefeningen om te boel te ondersteunen, en ook niet in té grote stappen vooruit, wilde ik een comfortabele 3, misschien 3,5 km halen zodat de race zelf nog maar een klein extra stapje was. Tijdens mijn laatste paar trainingen, inmiddels lekker in de buitenlucht, werd het me echter duidelijk dat het niet helemaal ging lukken; na een ren-interval kwam de kramp (of eigenlijk gewoon pijn) tijdens het wandelen opzetten op zo'n manier dat ik soms zelfs moest gaan zitten. En wanneer je zit kom je niet vooruit, terwijl de klok doortikt.

Ik verwacht dat het vandaag niet veel anders gaat; mijn benen zijn niet voldoende getraind om ruim vier kilometer te rennen, zelfs niet met grote wandel-intervals. Ik kán de afstand afleggen, want zo lang is het nou ook weer niet, maar de City Run moet binnen 45 minuten uitgelopen worden als je wil dat je finishtijd nog gemeten wordt. Ik heb een intervalschema bedacht en dat in Runkeeper ingesteld, dat het mij in staat moet stellen de race uit te lopen. Of dat lukt hangt af van hoe het loopt (dat was een running gag, ha ha), maar of ik het vandaag haal of niet; ik doe na het al jaren te willen eindelijk mee aan één van de afstanden van de Rotterdam Marathon. Ik start op de Coolsingel (de oude, want maandag begint de drie jaar durende verbouwing) en hopelijk finish ik er ook.